من و این فنجون قهوه داغ ِ داغ . رو بخاراش اسم تو حک میشه چه توهم شیرینی ! سرده . بین من و ژاکتم که روی صندلی کناریم ِ یک ابدیت فاصله ست ! انگار یه حسی مانع میشه دست ببرم سمتش دستمو حلقه میکنم دور لیوان گرماش می پیچه تو وجودم تلخ ِ تلخ به تلخی ِ حقیقت ِ نبودن ِ تــ ـ ـ ـــو تصویری از تو پیش رومه پشت هاله ای از اشک عکس توست یا خیالی از تو ؟؟!! هرچه هست . من دل خوش میکنم به ثانیه ای .